Polskie Nadzieje: obwodowi

W kolejnym z cyklu "Polskie Nadzieje" postanowiłem skupić się na zawodnikach obwodowych. W moim rankingu występuje aż 25 zawodników z czego pierwsza dycha jest krótko opisana. Oczywiście są to gracze z pozycji rzucający obrońca oraz niski skrzydłowy z rocznika '92 i młodsi.
 
I. Mateusz Ponitka (Asseco Prokom Gdynia - PLK) rocznik: 1993, wzrost: 196 cm.
Mateusz jest jedną z największych nadziei polskiego jak i europejskiego basketu. Aktualny gracz Asseco Prokomu jest uważany za jeden z największych talentów rocznika '93 w Europie. Portal internetowy Eurohopes.com kwalifikuje go w na wysokim 4 miejscu. Taką samą lokatę zajmuje na liście największych talentów z poza USA na portalu DraftExpress.com. Ten sam portal sonduje, że Mateusz powinien zostać wybrany w drafcie NBA w roku 2014 z numerem 18 w drugiej rundzie. Kiedy w połowie poprzedniego sezonu przechodził on do Asseco Prokomu Gdynia byłem pełen obaw, ponieważ jestem wielkim fanem jego talentu. Ostatecznie bardzo dobrze wkomponował się w zespół z Trójmiasta i jak na tak młodego gracza odgrywa w nim ważną rolę. Mimo wszystko wydaje się ze podjął dobrą decyzję i pozostał w kraju odrzucając karierę za Oceanem w NCAA. Kariera w USA mogłaby znacznie przyhamować jego rozwój, ponieważ europejscy obwodowi mają tam znacznie trudniej niż np. ich europejscy koledzy grający pod koszem. Głównym powodem jest większa konkurencja i styl gry jaki tam jest prezentowany. Jednak mimo wszystko Ponitka bardziej mi przypomina grą Amerykańskiego odpowiednika niż Europejskiego. Możliwe dlatego, że gra bardziej w stylu Amerykańskim. Bazuje on bowiem głównie na swojej motoryce. Znakomicie potrafi odnaleźć się pod koszem oraz w agresywnej obronie. Bardzo chętnie biega do kontrataków, który często kończy bardzo efektownie. Jednak jak na Europejskiego gracza musi poprawić swój rzut. Szczególnie rzut po koźle z półdystansu i dystansu. Mimo wszystko Mateusz jak na swój wiek wydaje się być zawodnikiem, który ma nie wiele do poprawy. Jego tegoroczne występy w Eurolidze utwierdzają mnie w tym, że jeśli ominą go kontuzje będziemy mieli dobrego zawodnika Europejskiego, a może nawet Światowego formatu.

Statystyki: TBL 8.7 pkt. 4.2 zb./Euroliga 8.8 pkt. 3.5 zb.

II. Michał Michalak (Trefl Sopot - PLK) rocznik: 1993, wzrost: 196 cm.
Pochodzący z Pabianic rzucający obrońca aktualnego wicemistrza Polski jest uznawany za jeden z większych talentów w Polsce. Niestety od paru lat jest w cieniu Mateusza Ponitki, co jednak nie wpływa jakoś znacząco na jego formę, raczej na notowania u skautów z całego świata. Jednak gównie dzięki swoim poprzednim sukcesom z kadrą do lat 17, czy sezonie w Politechnice Warszawskiej i ŁKS’ie Łódź sprawiły, że na pewno jest w notesie nie jednego z nich. Najlepiej o tym świadczą udziały w bardzo prestiżowych campach takich jak Nike Hoop Summit w Portland, czy Adidas Eurocamp w Treviso, gdzie nie trafiają przypadkowi gracze. Postać Michała jest brana pod uwagę także w różnych portalach zajmującymi się przyszłymi graczami mogącymi zostać wybrani w Drafcie NBA, np. w najbardziej prestiżowym portalu DraftExpress.com Michalak jest sklasyfikowany na 28 miejscu, jeśli chodzi o zawodników z rocznika ’93 i występujących poza USA. Niestety mimo to aktualny rzucający obrońca ekipy z Trójmiasta ma bardzo małe szanse na wybór w Drafcie, a co za tym idzie na grę w najlepszej lidze na świecie. Zawodnicy obwodowi z poza Stanów Zjednoczonych muszą być od najmłodszych lat gwiazdami swoich zespołów i całej ligi, a Michał jak na razie jest solidnym ligowcem. Całkiem możliwe, że gdyby grał w słabszym klubie notował by lepsze statystyki, jednak na pewno nie wyszło by mu to na dobre, jeśli chodzi o jego rozwój koszykarski. Jednak wydaje się, że sam zawodnik stąpa twardo po ziemie i sam już wykluczył marzenia o karierze w NBA podpisując poprzedniego lata 3-letni kontrakt z Treflem Sopot oraz tym samym przekreślił swoją możliwą karierę w lidze akademickiej NCAA.  Aktualny sezon ma bardzo przyzwoity, a znacznie lepiej gra gdy szeregi drużyny z Sopotu opuścił jego główny rywal do miejsca w składzie, czyli Przemysław Zamojski. Może jego aktualne statystyki nie powalają na kolana, jednakże nie oddają one tego jak ciężko na parkiecie haruje Michalak. Jego największą zaletą jest wszechstronność i o ile nadal będzie tak mocno pracował to z powodzeniem może stać się gwiazdą Trefla i całej ligi.

Statystyki TBL: 5.4 pkt. 1.4 zb. 0.9 as.

III. Jarosław Zyskowski (Kotwica Kołobrzeg –TBL) rocznik: 1992, wzrost: 201 cm

Na karierę obwodowego Kotwicy Kołobrzeg chcąc nie chcąc znacząco wpłynęły kariery wyżej wymienionych młodszych kolegów z parkietu. Bardzo prawdopodobne, że gdyby nie ogromny wysyp zawodników z rocznika ’93 to przygoda Zyskowskiego z koszykówką rozwinęłaby się znacznie bardziej. Całkiem możliwe, że to teraz o niego by się biły takie zespoły jak Asseco Prokom Gdynia, czy Trefl Sopot. Jednak wydaje się, że taka sytuacja nie wpływa znacząco na syna słynnego koszykarza, który stara się ciężko pracować i grać z meczu na mecz coraz lepiej. Zyskowski junior odziedziczył po ojcu bardzo dobre warunki fizyczne, jednak w porównaniu do sławnego taty gra na obwodzie, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronnym zawodnikiem i bardzo nowoczesnym skrzydłowym. Wychowanek Śląska Wrocław podjął znakomitą decyzje podpisując kontrakt z ekipą z Kołobrzegu, ponieważ w tym klubie może regularnie grać na poziomie Tauron Basket Ligi, co znacząco wpływa na jego rozwój. 20-letni skrzydłowy notuje bardzo przyzwoity sezon będąc ważną postacią swojej drużyny. Jak na młodego zawodnika dysponuje przyzwoitym rzutem oraz równie dobrze radzi sobie w grze 1 na 1. Jednakże  by móc nadal się rozwijać musi zdecydowanie popracować na motoryką oraz zwiększyć swoją masę mięśniową, ponieważ dość często przegrywa pojedynki z bardziej fizycznymi zawodnikami w lidze. Mimo to przed kolejnym sezonem nie powinien mieć problemów ze znalezieniem sobie lepszego klubu, w którym nadal by sporo grał. Możliwe, że w przyszłości ujrzymy go w koszulce z orzełkiem na piersi.

Statystyki TBL: 7.1 pkt. 1.9 zb. 0.8 as.

VI. Maciej Kucharek (Start Gdynia – TBL) rocznik: 1993, wzrost: 204 cm

Maciej przed obecnym sezonem stanął przed ogromną szansą, ponieważ podpisał kontrakt w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce i to jeszcze w zespole, w którym miał szanse dużo grać. Mimo, iż w poprzednim sezonie debiutował w PLK w barwach Politechniki Warszawskiej to przyszłe występy w barwach drużyny z Trójmiasta miały być prawdziwym sprawdzianem dla tego zawodnika. Miałem okazje oglądać praktycznie wszystkie mecze na własnym parkiecie Startu Gdynia i momentami Kucharek robił na mnie bardzo dobre wrażenie. W końcu to on był autorem słynnego game winnera w meczu przeciwko aktualnemu mistrzowi Polski, czyli drużynie Asseco Prokomu Gdynia. Jak na zawodnika mierzącego 204 cm wzrostu jest niezwykle mobilnym graczem, co z powodzeniem pozwala grać mu na obwodzie. Jednak ogromne braki ma, jeśli chodzi o masę mięśniową. Pochodzący z Łowicza zawodnik jest niezwykle szczupły, co często ogranicza jego poczynania w ataku i w obronie co często jest powodem drobnych urazów, które znacznie stopują jego rozwój. Kucharek, jeśli chce myśleć o poważnej karierze to tego lata powinien porządnie popracować na siłowni, by wzmocnić swoje ciało przed kolejnym trudnym sezonem. Wiele od życzenia pozostawia również jego decyzyjność. Bardzo często oddaje rzuty z nie przygotowanych pozycji i to jeszcze w pierwszych sekundach akcji, co sprawia, że nie raz na parkiecie wygląda jak przysłowiowy „jeździec bez głowy” i jeśli nadal chce się rozwijać musi pozbyć się nawyków z parkietów młodzieżowych. Mimo sporych zaległości Kucharka jest on tak wysoko w tym rankingu, ponieważ posiada on ogromny potencjał i jeśli odpowiednio będzie prowadzony może okazać się czołową postacią naszej ligi.

Statystyki TBL: 5.4 pkt. 1.8 zb. 0.7 as.

V. David Brembly (Trefl Sopot – TBL/2 Liga) rocznik: 1993, wzrost: 197 cm

Miałem przyjemność wiele razy oglądać w grze Davida i nadal nie pojmuję, dlaczego dostaje tak mało szans na grę w pierwszym zespole. Szczególnie, że naprawdę poczynił ogromny postęp donośnie jego gry jeszcze z przed roku. W rozgrywkach 2 ligi jest zdecydowanie jednym z najbardziej wyróżniających się zawodników ze swojej pozycji, a nawet pokusił bym się o opinię, że jest jedną z gwiazd na tym poziomie. Mimo, iż dysponuje podobnym potencjałem, co Michał Michalak nadal z jakiegoś powodu nie potrafi przekonać do siebie trenera oraz włodarzy Trefla Sopot. Możliwe, że najlepszym rozwiązaniem dla tego zawodnika była by zmiana otoczenia, ponieważ w barwach rezerw jego talent zaczyna się marnować. W niedawno zakończonych mistrzostwach Polski U-20 w Sopocie Brembly był bezsprzecznie najlepszym zawodnikiem turnieju ze swojej pozycji. Dzięki jego wysokiej formie o mały włos Trefl Sopot nie wystąpiłby w finale całej imprezy. Na potwierdzenie moich słów najlepiej świadczy fakt, że obwodowy z Trójmiasta został wybrany do pierwszej piątki całych mistrzostw. Mierzący 197 cm wzrostu zawodnik to idealny przykład gracza, który jest znacznie lepszy w ataku niż w obronie. Defensywa to bezsprzecznie największa jego wada i jeśli chce myśleć poważnie o koszykówce to zdecydowanie musi poprawić się w tym aspekcie. Kluczową sprawą jest również to, gdzie będzie grał w przyszłym sezonie. Jeśli nadal chce się rozwijać nie może sobie pozwolić na kolejny sezon w drugim zespole Trefla oraz w roli głębokiego rezerwowego w Tauron Basket Lidze. Myślę, że najlepiej zrobiła by mu gra na zapleczu TBL, gdzie nabrał by pewności siebie.

Statystyki TBL: 1.1 pkt.  2Liga: 18.4 pkt. 5.4 zb. 1.7 as.

VI. Michał Sokołowski (Anwil Włocławek – TBL) rocznik: 1992, wzrost: 196 cm

Jeszcze kilka lat temu Sokołowski uznawany był za jeden z większych (jak nie największy) talent w swoim roczniku. Jednak popełnił najgorszy możliwy błąd, jaki popełniają młodzi utalentowani zawodnicy. Mianowicie zbyt szybko zdecydował się na grę na najwyższym poziomie. Bardzo często młodzi sportowy namawiani przez swoich agentów oraz sam klub popełniają taki błąd. Michał jest najlepszym tego przykładem, ponieważ jego poprzedni sezon można spisać na straty. Wychowanek MKS’u Pruszków równie dobrze mógł zostać w rodzimym mieście i ogrywać się w barwach 1 ligowego Znicza. Mimo to wielokrotnie w tym sezonie udowadniał, że nadal jest ogromnie ambitnym oraz co najważniejsze utalentowanym zawodnikiem. W porównaniu do poprzedniego sezonu w aktualnych rozgrywkach Sokołowski jest już solidnym zmiennikiem. Nie pojawia się na parkiecie tylko i wyłącznie od święta, ale w każdym meczu, jednak nadal z różnym skutkiem. Niski skrzydłowy Anwilu również posturą nie przypomina zawodnika z przed kilku lat. Pamiętam jak kiedyś miałem okazje przeciwko niemu grać. Był niezwykle szczupły i w swojej grze bazował głównie na swojej szybkości i solidnym rzucie. We Włocławku znacznie przybrał na masie mięśniowej, co sprawiło, że dobrze radzi sobie na pozycji skrzydłowego, zarówno w ataku jak i w obronie. Jednak znacznie stracił na swojej szybkości i ekspresywności jaką imponował wszystkim. Raczej idzie w kierunku zawodnika bardziej fizycznego typu – Marcin Sroka ze Stelmetu Zielona Góra. Moim zdaniem lepszy dla jego kariery był by kierunek jaki kilka lat temu obrali: Michał Chyliński z PGE Turów Zgorzelec, czy Adam Waczyński z Trefla Sopot. Jednakże pomimo jaki kierunek obierze Michał ten sezon udowadnia, że nic nie stoi na przeszkodzie by pochodzący z Pruszkowa zawodnik stał się w przyszłości solidnym ligowcem, a może nawet reprezentantem kraju.

Statystyki TBL: 3.6 pkt. 2.8 zb. 0.8 as.

VII. Kacper Radwański (Polpharma Starogard Gdański –TBL) rocznik: 1994, wzrost: 193 cm

Kacper jest pewnym wyjątkiem od reguł, ponieważ jemu bardzo dobrze zrobiła zmiana klubu na ekstraklasowy. Niezwykle rzadko zdarza się by tak młody zawodnik stał się pewnym punktem w rotacji, a nie tylko uzupełnieniem w składzie. Niespełna 19-letni obwodowy jeszcze rok temu był mało wyróżniającą się postacią 2 ligowego SMS’u Władysławowo. Pomimo to przed sezonem znalazł zatrudnienie w ekipie – Polpharmy Starogard Gdański, gdzie początkowo miał zostać właśnie wcześnie wspomnianym uzupełnieniem składu. Jednakże z miesiąca na miesiąc Radwański coraz bardziej przekonywał do siebie trenerów popularnych „Kociewskich Diabłów”. Wywalczenie miejsca na stał w rotacji drużyny znacznie bardziej ułatwiły mu kontuzje kolegów z zespołu. Jednak mimo młodego wieku przez większość sezonu grał bez kompleksów, a jeden występ przeciwko AZS’owi Koszalin, w którym zdobył 15 punktów i miał 3 zbiórki w 27 minut spędzonych na parkiecie mówi sam za siebie. Możliwe, że jego statystyki nie powalają na kolana, ale pamiętajmy, że to dopiero jego pierwszy sezon w Tauron Basket Lidze i w większości meczów spełniał role typowego zawodnika od zadań specjalnych w obronie. Kacper Radwański tymi rozgrywkami udowodnił sobie oraz działaczom Polpharmy, że warto w przyszłości inwestować w jego osobę. Jeśli nie osiądzie na laurach i nadal będzie niezwykle ambitnym chłopakiem jakiego zapamiętałem z tego sezonu to w przyszłości może stać się niezwykle solidnym ligowcem, a nawet reprezentantem kraju.

Statystyki TBL: 2.5 pkt. 1.1 zb.

VIII. Jakub Karolak (MKS Dąbrowa Górnicza -1 Liga) rocznik: 1993, wzrost: 196 cm

Wiele dobrego słyszałem o młodszym bracie Karolaku, jednak nigdy nie miałem okazji dłużej przyjrzeć się jego talentowi. Dzięki mistrzostwom Polski do lat 20, które były rozgrywane w Sopocie, mogłem podziwiać m.in. Karolaka w akcji. I szczerze powiedziawszy zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie. Szczególnie zaimponowało mi jego podejście do meczu. Niezależnie z kim grał jego zespół Jakub wyglądał na niezwykle skoncentrowanego, co szybko odbijało się na jego dobrej grze. Taka postawa sprawia, że przeszedł już metamorfozę z młodzieżowca do profesjonalnego zawodnika, dla którego koszykówka jest nie tylko pasją, ale i sposobem na zarabianie pieniędzy. Był jednym z najlepszych graczy jacy zawitali tego roku do Sopotu i w pełni zasłużenie został wybrany do najlepszej piątki turnieju. 20 –letni obwodowy jest niezwykle skutecznym strzelcem. Jednak z racji skromnych warunków fizycznych dość przeciętnie radzi sobie w obronie. Jednakże mimo to bardzo dobrze daje  sobie rade w ataku. Znakomicie gra na koźle jak i równie dobrze potrafi poradzić sobie w grze po zasłonach. Jakub już teraz jest kluczowym zawodnikiem silnego MKS’u Dąbrowa Górnicza i uważam, że bez problemów znalazł by również zatrudnienie w Tauron Basket Lidze. Jednak wydaje mi się, że jeszcze jeden dobry sezon na zapleczy ekstraklasy tylko i wyłącznie wzmocni jego pozycję na rynku.

Statystyki 1 Liga: 10.5 pkt. 2.9 zb. 0.9 as.

IX. Jakub Garbacz (SMS Władysławowo – 2 Liga) rocznik: 1994, wzrost: 196 cm

Jakuba Grabacza miałem również okazje oglądać m.in. przy wcześniej wspomnianych MP U-20, ale też miałem szczęście przeciwko niemu grać i szczerze powiedziawszy wyrwał na mnie dobre wrażenie. Jak na wysokiego zawodnika grającego na obwodzie posiada niesamowitą zwinność. Doskonale sobie radzi w szybkich atakach jak i statycznej kontrolowanej koszykówce. Mimo to wychowanek Rosy Radom nadal posiada nawyki z koszykówki młodzieżowej i dlatego jest tak nisko w tym rankingu. W trakcie meczy rozgrywanych w ramach Mistrzostw Polski U-20 często oddawał rzuty  z nieprzygotowanych pozycji i na dodatek w pierwszych sekundach akcji. Aktualny zawodnik SMS’u ma za sobą również występy w kadrze Polski do lat 18 na Mistrzostwach Europy dywizji A zeszłego lata. Na tym turnieju Garbacz był jednym z podstawowych zawodników swojego zespołu notując średnio: 5.7 punktu i 2.0 zbiórki na mecz. Jednak ogromną jego zaletą jest motoryka. Dzięki niej jest to niezwykle efektownym i efektywnym zawodnikiem, który sprawia sporo problemów swoim rywalom. Jakub podjął bardzo dobrą decyzje rozpoczynając sezon i naukę we Władysławowie, gdzie ma do swojej dyspozycji znakomity sztab szkoleniowy. Pobyt w Szkole Mistrzostwa Sportowego może sprawić, że już niedługo wychowanka Rosy Radom ujrzymy na parkietach Tauron Basket Ligi. Jak na razie jest na najlepszej drodze by osiągnąć ten cel.

Statystyki 2 liga: 10.1 pkt 2.6 zb 1.1 as

X. Bartosz Wróbel (GTK Gdynia – 2 liga) rocznik: 1995, wzrost: 188 cm

Od kilku sezonów Bartosz Wróbel jest jednym z największych Trójmiejskich i nie tylko nadziei. Mimo, iż jest najmłodszym zawodnikiem jak dotąd w tym rankingu to większość wyżej wymienionych postaci mogła by pozazdrościć mu jego ofensywnych możliwości, które są praktycznie nieograniczone. Wróbel to niezwykle wszechstronny gracz jeśli chodzi o atak, jednak pod drugim koszem radzi sobie zdecydowanie gorzej. Dość przeciętnie radzi sobie w obronie 1 na 1, a jeszcze gorzej w agresywnym pressingu na całym boisku. Przez swoje braki bardzo często łapie głupie faule, co zbyt wcześniej eliminuje go z meczu. Duży problem jest również, jeśli chodzi o jego agresywność na deskach. Średnio 1.8 zbiórki na mecz to zdecydowanie za mało jak na obwodowego zawodnika. Przed rzucającym obrońcą GTK ogrom pracy w tym aspekcie. Możliwe, że jestem zbyt surowy dla jednego z najmłodszych graczy mojego rankingu, jednakże doskonale sobie zdaje sprawę jaki w nim drzemie potencjał i bardzo bym nie chciał by został zaprzepaszczony. Jednak w tym aspekcie nic nie zależy ode mnie tylko i wyłącznie od samego Bartka oraz trenerów, którzy będą go prowadzić. Jeśli nadal będzie ciężko pracował i odpowiednio podchodził do koszykówki to jestem spokojny o jego przyszłość. Możliwe, że już niedługo będę miał przyjemność go oglądać na wyższym poziomie niż 2 liga. 

Statystyki 2 liga: 9.7 pkt 1.8 zb 0.6 as

Pozostałe miejsca:

XI. Leszek Kaczmarski (SMS Władysławowo) ‘94

XII. Filip Małgorzaciak (Astoria Bydgoszcz) ‘93

XIII. Marek Zywert (SMS Władysławowo) ‘96

XIV. Robert Kolka (GTK Gdynia) ‘93

XV. Jakub Fiszer (Basket Junior Poznań) ‘95

XVI. Aleksander Lebiedziński (Trefl Sopot) ‘93

XVII. Marcel Ponitka (GTK Gdynia) ‘97

XVIII. Igor Wadowski (WKK Wrocław) ‘96

XIX. Jakub Potoka (Jezioro Tarnobrzeg) ‘94

XX. Sunny Stanferd (SMS Władysławowo) ‘94

XXI. Kacper Młynarski (Sokół Łańcut) ‘92

XXII. Dawid Morawiec (Trefl Sopot) ‘94

XXIII. Mateusz Dziemba (MKS Dąbrowa Górnicza) ‘92

XXIV. Norman Zuber (WKK Wrocław) ‘94

XXV. Mikołaj Stopierzyński (Wilki Morskie Szczecin) ‘94