Mistrz NBA w kilka miesięcy? To naprawdę możliwe

Z dniem 1 lipca jak co roku rusza transferowe szaleństwo na rynku tzn. wolnych agentów w NBA. Jednak w tym roku rynek jest wyjątkowo bogaty w talenty. I z całej listy można stworzyć naprawdę całkiem niezły zespół. Dlatego też postanowiłem zabawić się generalnego menadżera i stworzyć swój autorski zespół opierając się tylko i wyłącznie na wolnych zawodnikach.

Rozgrywający: Jeremy Lin, J.J. Barea, Aaron Brooks

Na papierze zdecydowanie najlepszym zawodnikiem na pozycji rozgrywającego na tegorocznym rynku jest Rajon Rando. Jednakże były gwiazdor Boston Celtics, mimo nie najlepszego ostatniego sezonu w barwach Dallas Mavericks okazałby się sporym ciężarem dla budżetu klubu. Dlatego postanowiłem się zdecydować na trio: Lin – Barea – Brook. Lin, to wciąż Lin i nigdy nie wiadomo kiedy jego talent ponownie eksploduje. Jeśli da mu się odpowiedni komfort, to bardzo możliwe, że znowu będzie tym samym niesamowitym Azjatą. Do tego niezwykle doświadczony J.J. Barea, który może również z powodzeniem może występować na pozycji rzucającego obrońcy. Natomiast ich idealnym uzupełnieniem wydaje się być filigranowy Aaron Brooks, który w ubiegłym sezonie skutecznie zastępował w pierwszej piątce samego Derricka Rose'a.

Lin: 11.2 punktu, 4.6 asysty, 2.6 zbiórki

Barea: 7.5 punktu, 3.4 asysty, 1.1 zbiórki

Brooks: 11.6 punktu, 3.2 asysty, 2.0 zbiórki

Rzucający obrońcy: Wesley Matthews, Lou Williams, Manu Ginobili

W tym roku na pozycji rzucającego obrońcy jest cała plejada wartościowych zawodników. Oczywiście tymi najbardziej rozchwytywanymi będą: Jimmy Butler oraz Dwyane Wade, ale ich pozyskanie było by niezwykle trudne. Wiec w takim wypadku zdecydowałbym się na Wesley Matthewsa. Były zawodnik Portland Trail Blazers może nie jest zawodnikiem formatu All-Star, ale wciąż jest jednym z lepszych graczy na swojej pozycji. Do tego w trakcie jego rehabilitacji świetnie rolę startera mógłby pełnić Lou Williams. Po powrocie Matthewsa Williams mógłby powrócić do swojej naturalnej roli, czyli czołowego rezerwowego ligi. A całą dwójkę z pewnością wybornie wspierałby Manu Ginobili. Argentyńczyk to tego typu zawodnik, którego zawsze chcesz mieć swoim zespole. Doświadczenie, zimna krew, skuteczność i koszykarskie IQ – to wszystko ma Manu.

Matthews: 15.9 punktu, 2.3 asysty, 3.7 zbiórki

Williams: 15.5 punktu, 2.1 asysty, 1.9 zbiórki

Ginobili: 10.5 punktu, 4.2 asysty, 3.0 zbiórki

Niscy skrzydłowi: DeMarre Carroll, Chase Budinger

Na pozycji niskiego skrzydłowego miałem największy problem. Na Lebrona Jamesa prawdopodobnie nie byłoby mnie stać. Wyciągnięcie Kawhi Leonarda z San Antonio Spurs jest praktycznie niemożliwe. Luol Deng zostaje w Miami Heat. Paul Pierce albo Los Angeles Clippers, albo koniec kariery. Tobias Harris oczekiwałby mega kontraktu – nie do końca proporcjonalnego do jego umiejętności. W takim wypadku wybrałbym opcje tańszą, ale nie do końca gorszą. A zaoszczędzone pieniądze wydam na podkoszowych. Idealnym wyborem jest DeMarre Carroll, lecz po rewelacyjnym sezonie z pewnością będzie liczył na sporą podwyżkę, co może stanąć na przeszkodzie jego zakontraktowania. Alternatywą może być Jae Crowder, który jest bardzo podobnym zawodnikiem i raczej na pewno ofertę kontraktu nie wyrównaliby Boston Celtics. Zmiennikiem jednego z tej dwójki miałby zostać Chase Budinger. Były już zawodnik Minnesoty Timberwolvers za poprzedni sezon zgarnął blisko pięć milionów dolarów, ale po słabszym okresie będzie zmuszony na obniżenie swojej ceny, co jest świetną okazją na pozyskanie super strzelca obwodowego i solidnego obrońcę.

Carroll: 12.6 punktu, 5.3 zbiórki, 1.7 asysty

Budinger: 6.8 punktu, 3.0 zbiórki, 1.1 asysty

Silni skrzydłowi: LaMarcus Aldridge, Josh Smith

Najlepszym wolnym silnym skrzydłowym w tym roku jest LaMarcus Aldridge i to na niego wydałbym największe środki. To na nim miałaby się opierać cała taktyka – szczególnie w ataku, więc nie ma co oszczędzać. Gdyby jednak nie skusiłby się na moją ofertę, to wybrałbym Paula Millsapa, który z pewnością parafowałby umowę. Jako zmiennika na tej pozycji chciałbym wybrać typowego defensora. Ale najlepsi: Draymond Green oraz Tristan Thompson z pewnością woleliby grać w swoich dotychczasowych zespołach. Dlatego konieczne jest pójście w trochę innym kierunku. Josh Smith byłby bardzo solidnym zmiennikiem, ale może oczekiwać sporego kontraktu, nie równomiernego do jego obecnej formy. Więc opcją rezerwową może okazać się ktoś z trójki: Amri Johnson, Brandon Bass, Tyler Hansbrough.

Aldridge: 23.4 punktu, 10.2 zbiórki, 1.0 bloku

Smith: 12.4 punktu, 6.4 zbiórki, 3.3 asysty

Środkowi: Brook Lopez, Tyson Chandler

Brook Lopez teoretycznie może wykorzystać swoją opcję w kontrakcie i pozostać w Brooklyn Nets na kolejny rok, za co zagarnąłby blisko 16 milionów dolarów. Ale wszyscy wiemy, że w ostatnim sezonie nie najlepiej był traktowany przez władze Nets i gdyby pojawiła się podobna propozycja, to całkiem możliwe, że z niej by skorzystał. Dlatego nie stawiam ani na Marca Gasola, ani na DeAndre Jordana. Tak wiem, pozostała dwójka znacznie lepiej broni. Ale dlatego jako wzmocnienie pod koszem bronionym wybieram Tysona Chandlera, którego mógłbym pozyskać nawet na zasadzie kontraktu dla weterana. Przy dodatkowych funduszach tą dwójkę pod koszem mógłby wspierać ktoś z trójki: Kosta Koufos, Omer Asik, Kevin Seraphin.

Lopez: 17.2 punktu, 7.4 zbiórki, 1.8 bloku

Chandler: 10.3 punktu, 11.5 zbiórki, 1.2 bloku

Przed Draftem NBA 2015

1. Minnesota Timberwolves – Karl - Anthony Towns PF/C wzrost: 7-0, rocznik: ’95, Kentucky

Jedna z największych gwiazd minionego sezonu NCAA. Reprezentant Dominikany, to niezwykle wszechstronny i utalentowany zawodnik podkoszowy. Nominalnie może on występować na obu pozycjach podkoszowych, ale zdecydowanie większy potencjał przejawia jako silny skrzydłowy. Ogromny zasiąg ramion pozwala mu na swobodne dominowanie zarówno pod atakowanym jak i bronionym koszem. Towns to bardzo nowoczesny wysoki zawodnik. Mimo swojego potężnego wzrostu (około 216 cm) bardzo dobrze biega do ataku, a strefie podkoszowej zaskakuje swoich przeciwników niezwykłą mobilnością. Charakteryzuje się przede wszystkim znakomitą pracą nóg oraz świetnym wyszkoleniem technicznym. Momentami jego ofensywne poczynania wyglądają dość komiczne, a to wszystko dlatego, że bardziej przypomina gracza obwodowego niż typowego podkoszowego giganta. W zeszłym sezonie aż 66% jego akcji zakończyło się punktami, co chyba najlepiej pokazuje jak wielkim ofensywnym potencjałem on dysponuje. Do tego Karl-Anthony jest bardzo przyzwoitym obrońcą. Potrafi praktycznie w pojedynkę zdominować pole trzech sekund pod bronionym koszem. Podsumowując. Karl-Anthony Towns, to praktycznie kompletny zawodnik, w pełni gotowy na grę w najlepszej lidze na świecie i trzeźwo oceniając jedyny rozsądny wybór dla Minnesoty Timberwolvers, którzy szukają następcy Kevina Garnetta. Młody Dominikańczyk wydaje się idealnym kandydatem i to na niego prawdopodobnie się zdecydują działacze Wilków.

2. Los Angeles Lakers – Jahlil Okafor C, wzrost: 6-11, rocznik: ’95, Duke

W słonecznym Los Angeles mieli ogromne nadzieje na wylosowanie pierwszego numeru w tegorocznym drafcie. Skończyło się i tak nieźle, bo na drugi pick'u. Ale działacze Lakers nie do końca są zadowoleni i bardzo możliwe, że wymienią swój wybór na DeMarcusa Cousinsa, co byłoby trochę dziwnym ruchem. Ponieważ z drugim numerem mieliby okazję wybrać młodszą, spokojniejszą, a może i nawet bardziej utalentowaną wersję Cousinsa. O kim mowa? Oczywiście o byłym zawodniku uczelni Duke – Jahilim Okaforze. Świeżo upieczony mistrz NCAA to nowoczesny center, który posiada znakomite warunki fizyczne. W swojej grze bazuje głównie na świetnej pracy nóg oraz koszykarskim IQ. Okafor jest bardzo mobilnym oraz dobrze czytającym grę podkoszowym. Posiada on wręcz nieograniczony repertuar za grań ofensywnych, co sprawia, że w akacjach izolacyjnych jest wręcz nie do zatrzymania. Swoich przeciwników potrafi także zaskoczyć skutecznym rzutem z półdystansu, ale obiektywnie trzeba przyznać, że znacznie lepiej odnajduje się w tłoku podkoszowym. Podobnie jak Towns genialnie biega do ataku. Jednak w przeciwieństwie do Dominikańczyka dużo słabiej broni. Okafor w defensywie często sprawia wrażenie powolnego lub nieodpowiednio skoncentrowanego. Lecz jego największą bolączka są złe nawyki z koszykówki młodzieżowej. Jahili bardzo często po prostu odpoczywa w obronie, co na takim poziomie jest po prostu nieodpuszczalne. Jego wady defensywne szczególnie widoczne są w akcjach typu pick and roll, czy w braku udzielania pomocy ze strony słabej. Mimo, to wato zauważyć, że wciąż robi systematyczne postępy, co udowodnił w minionym sezonie. Okafor znacząco poprawił swoje widzenie i czytanie gry na boisku. W ostatnich rozgrywkach wielokrotnie popisywał się bardzo efektownymi asystami. Pomimo jego słabości, w całym zestawieniu jest to zdecydowanie najbardziej utalentowany center w tegorocznym drafcie, który w Lakers mógłby stworzyć zabójczy duet podkoszowym z Juliusem Randlem.

3. Philadelphia 76ers – D’Angelo Russell PG, wzrost: 6-5, rocznik: ’96, Ohio State

W tegorocznym drafcie Sixers posiadają aż pięć wyborów. I pierwsze przed draftowe plotki głosiły, że pierwszym ich łupem padnie ktoś z podkoszowej dwójki: Porzingis – Cauley-Stein. Ale po stracie Michaela Cartera-Williamsa dużo bardziej rozsądnym wyborem byłby rozgrywający. Tym bardziej, że posiadają już podkoszowych defensorów jak: Noeal, czy Embiid. Więc w takim wypadu idealnym rozwiązaniem dla nich wydaje się być D’Angelo Russell, który jest zdecydowanie najbardziej utalentowanym rozgrywającym w całym zestawieniu. Russell to przed wszystkim prawdziwy boiskowy generał. Mimo młodego wieku świetnie potrafi prowadzić swój zespół do zwycięstwa. Do tego jest całkiem przyzwoitym strzelcem zza łuku (41%), czego nie miał Carter-Williams. Absolwent uczelni Ohio State jak na rozgrywającego posiada znakomite warunki fizyczne. Jest wysoki oraz ma spory zasięg ramion. Dobre warunki fizyczne sprawiły, że w minionym sezonie NCAA był jednym z lepszych defensorów na swojej pozycji w całej lidze. Ale Russell swoją popularność w głównej mierze zyskał dzięki świetnej grze w ataku. Doskonale czuje się on w akcjach pick and roll, genialnie wyprowadza kontrataki oraz idealnie łączy zdobywanie punktów z kreowaniem czystych pozycji swoim partnerom. Jedynym jego mankamentem wydaje się być gra na kontakcie oraz na jego słabszą (prawą) stronę. Często przy podwojeniach oraz w tłoku podkoszowym ma trudności z wykończeniem akcji. Jednak trzeba przyznać, że jeśli Sixers ostatecznie się na niego nie zdecydują, to stracą naprawdę bardzo dużo, bo Russell to praktycznie zawodnik kompletny.

4. New York Knicks – Emmanuel Mudiay PG, wzrost: 6-5, rocznik: ’96, DR Kongo

Nowojorczycy po najgorszym sezonie w swojej historii mieli ogromne nadzieje na wylosowanie pierwszego numeru w tegorocznym drafcie. Niestety, ale przypadła im dopiero czwarta pozycja, co raczej na pewno wyklucza pozyskanie kogoś z dwójki: Towns – Okafor. W takiej sytuacji Phil Jackson i jego współpracownicy zaczęli rozglądać się za ewentualną wymianą. Najwięcej w ostatnich dniach mówiło się o transferze Erica Bledsoe. Jeśli ta wymiana nie dojdzie do skutku, to prawdopodobnie wybiorą zawodnika bardzo podobnego do Bledsoe, czyli Emmanuela Mudiay’a. O ile oczywiście wcześniej nie skuszą się na niego Lakers. Kontynent afrykański przez wiele lat przyzwyczaił środowisko koszykarskie do tego, że ich głównym towarem eksportowym są wysocy zawodnicy o znakomitych warunkach fizycznych. Jak chociażby Serge Ibaka z Oklahoma City Thunder. Jednakże Emmanuel jest całkowicie innym zawodnikiem. A główną cechą, która go różni od gracza Thunder to, to że występuje na obwodzie. Ale również jak inni koszykarze z Afryki bazuje głównie na swoim atletyzmie. Pierwsze poważne koszykarskie szlify zbierał w Stanach Zjednoczony. I jeszcze rok temu wszyscy byli pewni, że zasili jeden zespół z rozgrywek NCAA. Ale ostatecznie ekspresywny rozgrywający zdecydował się na karierę w… Chinach. Jednak teraz po sezonie wraca do USA, by zwojować NBA. I trzeba przyznać, że wciąż ma olbrzymie szansę na wybór w Top5. Jeden z ekspertów, po jednym z treningów Mudiay’a w Los Angeles przyznał, że takiego rozgrywającego w NBA jeszcze nie było – oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

5. Orlando Magic – Kristaps Porzingis PF, wzrost 7-1, rocznik: ’95, Łotwa

Magic w tegorocznym drafcie prawdopodobnie będą rozglądać się za wszechstronnym skrzydłowym. I całkiem możliwe, że zdecydują się na zawodnika, który będzie mógł wzmocnić również podkoszową rotację. Idealnym kandydatem dla nich wydaje się być Kristaps Porzingis. Łotysz to gracz obdarzony zdecydowanie najlepszymi warunkami fizycznymi w tym drafcie. Posiada on olbrzymi zasięg ramion, co sprawia, że jest świetnym defensorem. Łotewski gigant znakomicie radzi sobie również w ataku. Dzięki dobrej pracy nóg, jego ofensywny potencjał jest praktycznie nieograniczony. Jednak jedną z jego największych wad jest, to że jest strasznie szczupły, co w pierwszych latach może znacząco odbić się na jego notowaniach w NBA. Lecz z drugiej strony właśnie tego typów graczy szukają scouci na całym świecie. Porzingis przez ledwie kilka dni zdobył serca scoutów i ekspertów NBA w USA, co wywindowało jego pozycję we wszystkich przed draftowych rankingach. A sami Magic po prostu nie mogą przegapić takiej okazji, nawet jeśli przed rokiem wybrali innego silnego skrzydłowego – Aarona Gordona. Muszą zaryzykować, nawet jeśli w przyszłości nie okaże się on drugim Dirkiem Nowitzkim.

6. Sacramento Kings – Justise Winslow SF, wzrost: 6-7, rocznik: ’96, Duke

Prognozować kogo tak naprawdę wybiorą Kings w tym drafcie jest niezwykle trudno. Ponieważ ekipa z Kalifornii rozpoczyna głęboką przebudowę. A z zespołem już niedługo pożegnać się mają największe gwiazdy jak: DeMarcus Cousins czy Rudy Gay. W takiej sytuacje z pewnością włodarze King będą szukać godnych następców. Ponoć ich tegorocznym marzeniem jest Łotysz – Kristaps Porzingis, ale on może nie dotrwać do szóstego pick’u. W takim wypadku idealnym rozwiązaniem dla nich wydaje się być Justise Winslow. Aktualny mistrz NCAA to jeden z największych atletów w całym zestawieniu. W poprzednim sezonie na uczelni Duke był zawodnikiem po prostu od wszystkiego. Winslow jest przede wszystkim doskonałym obrońcą, a jego największą zaletą jest defensywa, a nie ofensywa. Nie jest on typem gwiazdora i strzelca, który bije kolejne rekordy punktowe. Justise jest raczej pracusiem, który odwala za kolegów czarną robotę. Potrafi poświęcić się dla dobra zespołu i nigdy się nie poddaje. Idealny przykład prawdziwego walczaka.Może jego wadą jest dość ubogi repertuar za grań ofensywnych, ale obiektywnie trzeba stwierdzić, że w tym aspekcie również odnotowuje systematyczny progres.

7. Denver Nuggets – Mario Hezonja SG/SF, wzrost: 6-8, rocznik: ’95, Chorwacja

W Nuggets szykują się kolejne spore zawirowania. Po tym jak zespół opuścił Timofey Mozgov, do jego grona już niedługo ma dołączyć Ty Lawson. Wielu uważa, że będą oni szukać w tegorocznym drafcie podkoszowego lub rozgrywającego. Jednak znając ich upodobanie do zawodników europejskich. To trudno się z tym nie zgodzić, że idealnym dla nich kandydatem jest Mario Hezonja. Mimo, że nominalnie występuje on na innej pozycji. Hezonja już kilka lat temu został okrzyknięty następcą słynnego, nieżyjącego już Drazena Petrovića, co przykuło uwagę m.in. FC Barcelony, która ściągnęła go do sobie już jako nastolatka. Młodziutki Chorwat już dwa lata temu był ważnym zawodnikiem w rotacji Dumy Katalonii, ale w tym sezonie stał się już jednym z podstawowych graczy wicemistrzów Hiszpanii. Momentami samotnie ciągnąc zespół, jak chociażby w pierwszym meczu finałów Ligi Endesa. Hezonja to przykład typowego, utalentowanego, europejskiego gracza. Świetnie wyszkolony technicznie, ze znakomitym rzutem, zarówno z dystansu jak i półdystansu. Jednym słowem talent czystej krwi, który z pewnością w przyszłości może dorównać legendzie chorwackiej koszykówki.

8. Detroit Pistons – Stanley Johnson SF, wzrost: 6-7, rocznik: ’96, Arizona

Gołym okiem widać, że w układance Pistons brakuje przyzwoitego niskiego skrzydłowego. Dlatego też ich uwagę przykuł m.in. Mateusz Ponitka. Z całą sympatią do Polaka, ale mam małe szanse na wybór w pierwszej rundzie. Za to świetnym rozwiązaniem tego problemu Tłoków wydaje się być Stanley Johnson. Były zawodnik uczelni Arizona posiada znakomite warunki fizyczne, jak na gracza występującego na obwodzie. Johnson to niezwykle wszechstronny zawodnik, który w przeszłości z powodzeniem wstępował zarówno pod koszem, jak i na obwodzie. Doskonały pod tablicami oraz w agresywnej defensywie. Natomiast w ataku świetnie radzi sobie w grze na koźle. Całkiem nieźle rzuca z dystansu (37%) oraz półdystansu. Jednakże największa jego zaletą jest jego psychika, ponieważ już teraz prezentuje wyjątkowo dojrzałą koszykówkę. Potrafi również poświęcić się dla dobra zespołu oraz trudno się w nim doszukać jakichkolwiek cech gwiazdorskich. Mimo to na parkietach NCAA był super gwiazdą i mało który przeciwnik potrafił go zatrzymać.

9. Charlotte Hornets – Frank Kaminsky PF/C, wzrost: 7-1, rocznik: ’93, Wisconsin

Po ostatnich transferowych perturbacjach w Charlotte, jedyny rozsądnym wyborem dla Szerszeni wydaje się być wszechstronny podkoszowy lub super strzelec z pozycji rzucającego obrońcy. Idealnym rozwiązanie byłby Frank Kaminsky. Bardzo dojrzały, świetnie wyszkolony technicznie podkoszowy, który w poprzednim sezonie poprowadził swoją uczelnię do wielkiego finału NCAA, notując imponujący PER na poziomie 35.0 . Eksperci po sezonie byli zgodni – Frank Kaminsky był najlepszym zawodnikiem na przestrzeni całego sezonu w NCAA. Jednak trzeba przyznać, że z całej draftowej czołówki jest najmniej rozwojowy. Mimo to Hornets wybierając go otrzymują słabszą fizyczne wersję Marca Gasola, który już od pierwszego meczu może być czołowym zawodnikiem swojego nowego klubu.

10. Miami Heat – Willie Cauley-Stein C, wzrost: 7-1, rocznik: ’93, Kentucky

Mają na uwadze długoterminowy kontrakt Chrisa Bosha oraz możliwość pozostania w zespole Dwyane’a Wade’a i Gorana Dragića. Heat, by znowu liczyć się w walce o czołowe lokaty w Konferencji Wschodniej muszą ściągnąć do siebie klasowego centra, którego głównym znakiem rozpoznawczym będzie defensywa. Zdecydowanie najlepiej broniącym centrem w całym zestawieniu jest Willie Cauley-Stein. Absolwent renomowanej uczelni Kentucky, to nowoczesny podkoszowy, który swoją grę głównie opiera na doskonałych warunkach fizyczny. Świetnie biega do kontr oraz ma bardzo przyzwoitą pracę nóg. Może gorzej rzuca niż inni podkoszowi, ale braki ofensywne nadrabia w defensywie. Na boisku przypomina połączenie DeAndre Jordana oraz Samuela Dalemberta. Jeśli Heat będą chcieli pozyskać tego typu zawodnika, to nie ma rozsądniejszego wyboru.

11. Indiana Pacers – Trey Lyles PF/C, wzrost: 6-10, rocznik: ’95, Kentucky

W Indianapolis szykują się do sporej przebudowy. Z klubem ma się pożegnać m.in. David West oraz Roy Hibbert. Więc tegoroczny draft wydaje się dla nich super okazją na wzmocnienie strefy podkoszowej młodym, utalentowanym graczem. Tym bardziej, że w tym roku jest ich wyjątkowo dużo. Prawdopodobnie będą oni wybierać z dwójki: Trey Lyles – Myles Turner. Obaj zawodnicy są niezwykle utalentowani, ale chyba do Pacers dużo lepiej pasowałby ten pierwszy. Jeszcze przed rokiem Kanadyjczyk był uważany za największy talent ze swojego rocznika na świecie. W przeszłości porównywany do takich gwiazd koszykówki jak: Tim Duncan czy Kevin Garnett. Jednak rok w roli rezerwowego trochę obniżyło jego notowania. Mimo to, jest to niezwykle uzdolniony podkoszowy, który może okazać się przysłowiowy „strzałem w dziesiątkę” dla Pacers. Ponieważ Trey to idealny przykład silnego skrzydłowego. Znakomity w grze tyłem do kosza oraz w rzutach półdystansowych i dystansowych. Pomimo swojego wzrostu dysponuje świetną pracą nóg. A jedynym jego mankamentem wydaje się być defensywa.

12. Utah Jazz – Myles Turner C, wzrost: 6-11, rocznik: ’96, Texas

Wymarzonym wyborem dla Jazz z pewnością byłby Frank Kaminsky, ale na tego chrapkę mają m.in. Hornets, którzy są wyżej w tegorocznym drafcie. Opcją rezerwową wydaje się być Myles Turner. Kolejny bardzo wszechstronnie utalentowany podkoszowy w tym zestawieniu. Turner może nie jest tak bardzo uzdolniony ofensywnie jak Kaminsky, ale na pewno jest znacznie lepszym obrońcą. I to właśnie defensywa jest jego największym atutem. Doskonale broni w strefie podkoszowej, świetnie udziela pomocy, potrafi zaliczyć kilka efektownych bloków, a co chyba najważniejsze genialnie zbiera. Ma spore zaległości motoryczne i sporo jeszcze ciężkiej pracy przed nim. Ale naprawdę jest materiałem na bardzo dobrego podkoszowego. W przyszłości mógłby z Rudy Gobertem stworzyć podkoszowy duet nie do przejścia.

13. Phoenix Suns – Devin Booker SG, wzrost: 6-6, rocznik: ’96, Kentucky

Słońca prawdopodobnie będą chciały upolować jednego z tych wszechstronnie uzdolnionych podkoszowych. Ale całkiem możliwe, że wszyscy zostaną już wcześniej wybrani. W takiej sytuacji zostanie im plan B, który z pewnością zakłada pozyskanie solidnego obwodowego strzelca. A takim zawodnikiem jest Devin Booker. Nowoczesny rzucający obrońca, który bardzo dobrze biega do kontr, a przy tym potrafi oddać skuteczny rzut zza łuku (41% za trzy). W zasadzie nie ma dla niego różnicy po jakiej akcji zdobywa punkty. Potrafi skutecznie urwać się obrońcy i oddać rzut, skorzystać z serii zasłon, czy po prostu samemu sobie wykreować miejsce i rzucić z kozła. W swojej grze łudząco przypomina Klay’a Thompsona. Jednak na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest znacznie lepszym obrońcą niż mistrz NBA, szczególnie w akcjach jeden na jednego. Suns potrzebują tego typu zawodnika, więc w pewnym sensie ich wybór wydaje się być oczywisty.

14. Oklahoma City Thunder – Cameron Payne PG, wzrost: 6-2, rocznik: ’94, Murray St.

Oklahoma City Thunder po przez draft stara się systematycznie uzupełniać swoją ławkę o młodych i utalentowanych zawodników. W tym roku wybierają z wysokim – jak na nich – 14. numerem, co jest idealną okazją na pozyskanie rozgrywającego albo rzucającego obrońcę. OKC na pewno z otwartymi ramionami przywitaliby Devina Bookera, ale on prawdopodobnie zostanie wybrany wyżej. Opcją rezerwową jest R.J. Hunter, lecz czy warto marnować na niego tak wysoki numer w drafcie? Chyba nie. Dlatego najrozsądniejszą decyzją byłoby wybranie jednego rozgrywającego z trójki: Cameron Payne, Tyus Jones, Jerian Grant. Najwyżej we wszystkich notowaniach jest Cameron Payne i obiektywnie trzeba przyznać, że chyba najlepiej będzie on pasował od zespołu Thunder. Ponieważ w pewnym stopniu jest to mniejsza wersja Russella Westbrooka.

Inni zawodnicy, na których warto zwrócić uwagę:

Bobby Portis – PF, 6-11, Arkansas

Sam Dekker – SF, 6-9, Wisconsin

Tyus Jones – PG, 6-1, Duke

Jerian Grant – PG, 6-5, Notre Dame

R.J. Hunter – SG, 6-6, Georgia St.

Kelly Oubre – SF, 6-7, Kansas

Cedi Osman – SF, 6-8, Turcja

Cliff Alexander – PF, 6-8, Kansas

Dakari Johnson – C, 7-0, Kentucky

JP Tokoto – SG, 6-6, North Carolina

Pat Connaughton – SG, 6-5, Notre Dame

Andrew Harrison – PG/SG, 6-6, Kentucky

Twitter - @RafalPaczoska

Rynek Transferowy TBL - notowanie drugie

Anwil Włocławek

Zostają: Warszawski, Jankowski

Odchodzą: Kovacević, Krajniewski, Witliński, Vaughn, Simon (?)

Mogą zostać: Wysocki, Surmacz

Przychodzą: Milicić (trener), Łączyński, B. Diduszko

Zainteresowanie: Michalak, Śmigielski, Łapeta, Dłoniak

Asseco Gdynia

Zostają: Kowalczyk, Matczak, Szczotka, Parzeński, Czerlonko, Żołnierewicz

Odchodzą: Walton, Galdikas (?), Dedek, Paredes, Radosavljević, Grujić

Mogą zostać: Frasunkiewicz, Szymański

Przychodzą: Spasev (trener)

Zainteresowanie:

AZS Koszalin

Zostają: Mielczarek, Szubarga, Dąbrowski, Austin

Odchodzą: Woods, Swanson, Stelmach, Vrbanc

Mogą zostać: Szewczyk, Radenović,

Przychodzą: Dedek (trener)

Zainteresowanie: Żołnierewicz, A.J. Walton, Kucharek, Pamuła

Energa Czarni Słupsk

Zostają: Borowski, Mokros, Nowakowski, Śnieg, Kayris (trener)

Odchodzą: Gruszecki (?), Pasalić

Mogą zostać: Blassingame, Cesnauskis, Eziukwu,Shiloh, Seweryn

Przychodzą:

Zainteresowanie: A.J. Walton

Jezioro Tarnobrzeg

Zostają: Młynarski, Patoka, Wojdyr, Wall, Rycerz, Pandura

Odchodzą: Wysocki, Miller

Mogą zostać: Williams

Przychodzą: Zalewski

Zainteresowanie:

King Wilki Morskie Szczecin

Zostają: Kikowski, Nikolić

Odchodzą: Białek, Flieger (?), Kowalenko (?), Pytyś, Green, Harris, Wright, Marinković

Mogą zostać: Bojko, Nowacki, Majcherek

Przychodzą: Łukomski (trener), Leończyk, Nowakowski, Garbacz, Majewski, Korie Lucious,

Zainteresowanie: Surmacz, Szewczyk, Mitchell, Lucious

MKS Dąbrowa Górnicza

Zostają: Dziemba, Piechowicz, Szymański, Zmarlak, Wieczorek, Wróbel, Wieczorek (trener)

Odchodzą: Brown, Matelski (?), Weaver

Mogą zostać: McKay, Pepper, Małecki, Zieliński

Przychodzą: Dłoniak

Zainteresowanie: Chanas, Dłoniak, Mitchell, Surmacz

PGE Turów Zgorzelec

Zostają: Dylewicz, Kostrzewski, Ignatowicz (trener)

Odchodzą: Kulig, Karolak (?), Rajković (trener)

Mogą zostać: Czyż, Chyliński, Jaramaz, Taylor,

Przychodzą:

Zainteresowanie:

Polfarmex Kutno

Zostają: Wołoszyn, Krysiewicz (trener), Grochowski, Bartosz, Jarecki, Malczyk,

Odchodzą: Łączyński, Jakóbczyk (?)

Mogą zostać: Mitchell, Auda(?),

Przychodzą: Gabiński, Tom Knight

Zainteresowanie: Szymczak (?), Chanas

Polpharma Starogard Gdański

Zostają: Kukiełka

Odchodzą: Bochno (?)

Mogą zostać: Jarmakowicz, Strzelecki,

Przychodzą:

Zainteresowanie:

Polski Cukier Toruń

Zostają: Sulima, Radwański, Perka

Odchodzą: Nowakowski, Comagić, Franklin (?), Jankowski (?) Lisewski (?)

Mogą zostać: Zyskowski, Corbett, Denison,

Przychodzą: Jacek Winnicki (trener), Wiśniewski,

Zainteresowanie: Leończyk, Surmacz, Mitchell, Łapeta

Rosa Radom

Zostają: Jeszke, Szymkiewicz, Sokołowski, Kamiński (trener), Adams

Odchodzą: Zalewski, Mirković, Turek, Taylor

Mogą zostać: Majewski, Gibson (?), Witka,

Przychodzą: Majstorović

Zainteresowanie: Mitchell, Hajrić, A.J. Walton

Stelmet Zielona Góra

Zostają: Koszarek, Zamojski, Hrycaniuk, Zywert, Filipovski,

Odchodzą: Chanas, Lalić, Pełka (?), Troutman (?) Cel, Kucharek

Mogą zostać: Hosley, Robinson (?)

Przychodzą:

Zainteresowanie: Żołnierewicz, Gruszecki, Chyliński, Michalak

Trefl Sopot

Zostają: Dzierżak, Dutkiewicz, Kulka, Stefański, Włodarczyk

Odchodzą: Michalak, Leończyk, Kemp, Popović, Bendzius

Mogą zostać: Sikora, Lydeka, Vasiliauskas

Przychodzą: Zoran Martić (trener)

Zainteresowanie: Śmigielski, Jovanović (trener)

Wikana Start Lublin

Zostają: Ciechociński, Hałas, Turkiewicz (trener)

Odchodzą: Śmigielski (?), B. Diduszko

Mogą zostać: Ł. Diduszko, Czujkowski, Trojan, Wojdyła

Przychodzą: Myśliwiec

Zainteresowanie: Karolak, Gospodarek,

WKS Śląsk Wrocław

Zostają: Kulon

Odchodzą: Trice, Dłoniak, Wiśniewski, Kinnard, Radivojević, Gabiński

Mogą zostać: Mladenović (?), Ikovlev,

Przychodzą: Chanas

Zainteresowanie: Zyskowski, Łączyński, Skibniewski, A.J. Walton, Łapeta

Designerskie zawirowania w NBA

Kilka klubów NBA po niezbyt udanym sezonie, chcąc zatuszować swoje niepowodzenie zdecydowało się na dość drastyczne zmiany. Ten zabieg marketingowy prawdopodobnie ma za zadanie ponowne przyciągnięcie swoich fanów. I jak to w życiu bywa. Jedni świetnie wykonali swoją robotę, zaś drudzy zupełnie spaprali. Jest też trzecia grupa, w której znajdują się „specjaliści” od wizerunku, którzy chyba tak naprawdę nie wiedzieli co chcą osiągnąć...

Ale zacznijmy od tych, którzy rzetelnie wykonali swoją pracę, a jej efekty są wspaniałe. Milwaukee Bucks postanowili wrócić do historii i zaprezentować zupełnie nowy design. Zmieniło się wszystko, logo, stroje no i ta kolorystyka, która wręcz idealnie pasuje do klubu w stanie Wisconsin.

Stare logo nie było złe, ale nowe to zupełnie inna (lepsza) bajka:

Stare Logo

Jednak logo, to był dopiero początek. Oczywiście spora zmiana nastąpiła w wyglądzie strojów, które były inspirowane strojami Bucks w latach 1986-1993. 

Natomiast nowe parkietowe malowanie będzie przedstawiać się tak: 

Na kosmetyczną zmianę w swoim logo oraz strojach zdecydowali się działacze Philadelphia 76ers. Postanowili pozostać w tej samej kolorystyce, ale nowymi strojami również jak Bucks postanowili nawiązać do pięknej historii Sixers. 

Stare logo

Nowe, oficjalne logo

Stare stroje

Inspiracja - Chamberlain

Inspiracja - Barkley 

Nowe Stroje

Jeszcze w trakcie minionych NBA Playoffs swoich kibiców zmianą logo mocno zaskoczyli włodarze: Washington Wizards, Atlanty Hawks oraz Toronto Raptors. I ta zmiana chyba najlepiej wyszła Wizards, których poprzednie logo było dość nijakie. Tak naprawdę nie wiadomo było co miało symbolizować. Jednak z drugiej strony śmiało można przyznać, że poszli w dość bezpiecznym, ostatnio mocno popularnym kierunku. Czyli wykorzystanie koła. Takie logo mają już m.in.:Brooklyn Nets, Golden State Warriors, Indiana Pacers, Atlanta Hawks, Philadelphia 76ers, Dallas Mavericks, Denver Nuggats. Więc nie wymyślili nic nowego, ale czasem lepiej pójść bezpieczna drogą, jeśli nie ma się planu na większe zmiany. 

Stare logo

Nowe logo 

Inspiracja

Swoje logo postanowili udoskonalić także działacze Atlanty Hawks. Dobrze przyjęte logo inspirowane legendarną grą "Pacman" zostało wzbogacone o napis wokół głowy jastrzębia. Tym samym Hawks powoli zaczynają odchodzić od koloru granatowego, skupiając się głównie na czerwieni oraz bieli. Dlatego już niedługo możemy spodziewać się nowej kolorystyki ich strojów, ponieważ obecne zupełnie nie pasują do nowej tonacji.

Inspiracja - logo Pacman

Nowe logo

Hasłem Toronto Raptors na tegoroczne Playoff był zwrot "We the north", który w pewnym sensie był inspirowany znakomitym serialem HBO - "Gra o tron". Wraz z nowym hasłem działacze Raptors postanowili zmienić swoje logo, które ponownie zostało mocno zbesztane. Po tym jak zmienili kultowe już logo z wizerunkiem dinozaura. 

Zamieniając go na "odcisk" szpona dinozaura, wydawało się, że gorzej już być nie może. A jednak! Projektanci poszli w tym samym kierunku, co pół ligi i na dodatek jeszcze swoje nowe logo w kształcie koła całkiem spieprzyli. A nowe logo przypomina raczej tanią podróbkę świetnego logo Brooklyn Nets. 

Stare logo

We the north

Nowe logo

I na sam koniec prawdziwe marketingowe, graficzne samobójstwo jakie kilka dni temu popełnili działacze Los Angeles Clippers. Klub ze słonecznego Los Angeles nowym logo chciał nawiązać do swojej nazwy, bo przecież Clipper - to w jednym z tłumaczeń na polski "szybki statek". A nowe logo ma przypominać maszt z żaglem... Jednak bez wątpienia można było to zrobić znacznie lepiej. Nowe logo oraz nowy design Clips, to idealny przykład na to jak można zamienić coś bardzo dobrego na coś paskudnego. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że włodarze Clippers nie przyznają się do błędu i nie wiadomo jak długo będziemy musieli ich oglądać w takiej tragicznej odsłonie. 

Stare logo

Nowe logo

 

Stare stroje

Nowe stroje